Αγία Αικατερίνη των Κ. Πετραλώνων

25 Νοεμβρίου … σήμερα!

Στα Κάτω Πετράλωνα η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης γίνεται πόλος έλξης για όλους μας…

Το χρυσό χέρι της Αγίας δεσπόζει στην κεντρική είσοδο και περιμένει να τ’ ασπαστούν μικροί και μεγάλοι…..

Λένε ότι όταν η Αγία Αικατερίνη γνώρισε και ασπάστηκε την χριστιανική θρησκεία, απέρριπτε τις προτάσεις που την έκαναν πλούσιοι νέοι της εποχής, λέγοντας στους γονείς της πως ήθελε να νυμφευτεί τον Χριστό. Ένα βράδυ, εμφανίστηκε στον ύπνο της ο Χριστός και η Παναγία. Η Αγία του είπε πως είναι αφοσιωμένη σ’αυτόν. Ο Χριστός τότε, της έβαλε στο δάκτυλο ένα δακτυλίδι και της είπε πως την είχε νυμφευτεί. Εκείνη τη στιγμή όλα σκοτείνιασαν γύρω της και ξύπνησε. Όταν είχε δει το δακτυλίδι στο χέρι της πίστεψε, το όνειρό της ήταν αληθινό.

Υπάρχουν άνθρωποι που πηγαίνοντας στην εκκλησιά ριγούν από πίστη… αυτοί που τα μάτια τους βουρκώνουν ή και δακρύζουν …

Υπάρχουν  αυτοί που απλά παν για να εκτελέσουν ένα άτυπο χρέος….

Υπάρχουν και αυτοί που παν μόνο για το πανηγύρι….

Όπως και να’χει όμως η Ιούς σε όλο της το μήκος σφύζει από ζωή….

Άνθρωποι όλων των ηλικιών… πηγαινοέρχονται στις πραμάτειες των πάγκων … για το ενθύμιο της χάρης της….

Τα πάντα βρίσκεις σε ένα πανηγύρι….

‘Ολοι κάτι έχουν να πάρουν….

Το παιδί… η μάνα… ο γέροντας….

Οι λουκουμάδες χοροπηδούν και ροδοτηγανίζονται στο καυτό λάδι που κολυμπούν…..

το μαλλί της γριάς αγκαλιάζει τα καλαμάκια…

οι μικροπωλητές τελαλίζουν τα καλούδια τους…

οι μουσικές μπερδεύονται και αναμετριόνται σε ένταση……

Χρυσόψαρα σε γυάλες…..

καναρίνια σε κλουβιά……

παιχνίδια….ρούχα… παντούφλες…κάλτσες … όλα ξαπλωμένα και διαθέσιμα……

Οι αγκαλιές των απρόσμενων συναντήσεων δίνουν και παίρνουν…

«Βρε πόσο καιρό έχουμε να βρεθούμε….. ευτυχώς που γίνεται και το πανηγύρι.. και βγήκαμε από τα καβούκια μας»…

Χαχανητά…. φλερτάκι…. ανταλλαγές βλεμμάτων εφηβικών….

Στάθηκα λίγο στα σκαλιά της εκκλησιάς…….

Πέρασαν σαν ταινία απ’ τα μάτια μου …..

οι φωτογραφίες της βάφτισής μου….

ο γάμος μου…. οι γάμοι συγγενών και φίλων….

οι βαφτίσεις των παιδιών μου….

η Ανάσταση…..

και εκεί στην τελευταία σκέψη…..  ο ΠΑΤΕΡΑΣ μου .. στο ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ……

Μπήκα άναψα δυο κεράκια…………

ένα στη μνήμη του….

ένα για την υγεία των ανθρώπων που αγαπώ……………

Σκούπισα το δάκρυ μου και μπερδεύτηκα μέσα στον κόσμο……

μέσα στο πανηγύρι της ΖΩΗΣ………………

ΕΦΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ