Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα.....
Πάνω από τις πατημασιές που αφήνουν οι οπλές των αλόγων
καθώς οι άνθρωποι έφιπποι καλπάζουν
ακολουθώντας τα τύμπανα της παραφροσύνης
θα σκορπίζω τις στιγμές μας αγάπη μου σβήνοντας έτσι
-αν και με πόνο- τα ίχνη από το μάταιο τούτο σπαραγμό.
Για τους μακρινούς απόγονούς μας,
όταν από ανάγκη κάποτε θα θελήσουν να μας πάρουν το κατόπι….
μη και ματώσουν σε τούτους τους θρυμματισμένους καιρούς που αγαπηθήκαμε….
Β.Π
Στον καθρέφτη του νερού
Δυσπιστείς
Την ίδια σου την όψη
Μπορεί αυτός ο κόσμος
να είναι ένα λάθος
αλλά οι κερασιές ανθίζουν
Αγέραστες οι δίνες.
Ο κύκλος αγέραστος σαν πνεύμα
που περιφέρει τα ρόδια του από γενιά σε γενιά,
αφήνοντας σαν χνάρι, το πουκάμισό του φιδιού,
να περπατήσει ο απόγονος,
να ξεγελάσει το Μινώταυρο
και να αγκαλιάσει το φως και σένα!!!
Συγκεντρώνω τους πόθους μας,
έτσι έξω από τους προμαχώνες
έχω την πολιτεία μας στην καρδιά και
έναν αόρατο στρατό με άρματα και άλογα
βάζω στα δικά σου χέρια
Πήγαινε στην παραλία σκύψε στη θάλασσα …
ξεκίνα να μετράς τις σταγόνες του νερού....
Τόσο πολύ σ’αγαπώ!!!
Οι ποιητές (π. 1919)Μίνα Παπανικολάου
Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, εράσμιον,
ηδύν έρωτα, τοξαλκή, πτερόεντα,
πυρίδρομον, εύδρομον ορμή,
συμπαίζοντα θεοίς ηδέ θνητοίς ανθρώποις,
ευπάλαμον, διφνή,
πάντων κληίδας έχοντας
Που ακούμπησες τα λευκά σου φτερά και έγιναν γκρίζα; ρώτησε τον γλάρο μια πεταλούδα.
- Πέρασα από την σκέψη ενός πικραμένου...
ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ
Kι΄αμα πηδάω κάθε νύχτα
από την κορυφή της λύπης μου δεν είναι απο συνήθεια ειναι γιατί η αλήθεια, κύριοι, προϋποθέτει ύψος.
Γ.Στίγκας
http://www.sync.gr/takis012/
Πάντα να περιμένεις κάτι
δεν έχει σημασία τι και ποιόν
σημασία έχει να περιμένεις.
Αυτό που θα ‘ρθει, που έρχεται
που πάντα τελειώνει.
Το να περιμένεις δεν τελειώνει
και δίνει στο απρόσμενο
το σπουδαίο ρόλο του θυμάμαι.
Του θυμάμαι
αυτού του αναμφισβήτητου
για το νερό που κύλισε,
για το πολύτιμο του ανώφελου,
για του έρωτα τη σκοτεινή διαύγεια.
Και μη περιμένεις με φόβο
τον φόβο τον ανύπαρκτο.
Δεν θα τον συναντήσεις ποτέ.
Μην τον περιμένεις.
Από τη νέα συλλογή «Μεταμορφώσεις»
ΚΑΜΕΝΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ....
Π. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Άγγιξέ με και μην απορείς
που έχω αιμάτινο βλέμμα.
Μα δεν είδα ποτέ την αυγή'
θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή
τρυφερή αυταπάτη,
μα στο χάος που είναι η ζωή
το μικρό είναι κάτι...
Θα χαρώ να βρω μήνυμά σου...
Τα φεγγάρια δεσμεύτηκαν να μικραίνουν σκιές
να φέρνουν περισσότερο φως στις καμάρες
στις αδοκίμαστες πλεύσεις
στων κατακλυσμών τα γυρίσματα
να προστατεύουν την κιβωτό των δακρύων
κλείνοντας σε ασκούς νέφη Αιόλεια
σ’ όλους τους πορθμούς συμπαντικών ταξιδιών
για τα πλεούμενα της αγάπης.
ΠΛΕΥΣΕΙΣ - ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ
Άγγελος Πετρουλάκης - Συνάζω τις θύμησες...
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω.
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
από παντού, γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή
σεντόνια. Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
αποκοιμισμένη, νά φυσώ νά σέ πηγαίνω μεσ' από
φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν, μ’ακούς"
Οδ. Ελύτης
Π. Σταθόγιαννης
Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.
K. Δημουλά
http://www.hamogelo.gr/
http://www.wwf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=31&Itemid=65
Reblogged στις ΕfiSoul63.