ΚΑΠΕΤΑΝΙΑ (Καπετανία) – ΣΕΡΙΦΟΣ

Ας μάθουμε λίγα πράγματα για το έθιμο της Καπετανίας την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς στη ΣΕΡΙΦΟ.

 

Με τον ερχομό της Άνοιξης, την τελευταία Κυριακή  της Αποκριάς, λαμβάνει χώρα η γιορτή της Καπετανίας.

 

Το έθιμο αυτό φέρεται να έχει τις ρίζες του στον 16ο αιώνα και ονομαζόταν «λολοπανήγυρο» μέχρι το 1821.

 

Ύστερα από τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους, επηρεάστηκε από τους Πελοποννήσιους Καπετάνιους που εδραιώθηκαν στο νησί και μετονομάστηκε σε «Καπετανία».

 

Οι κάτοικοι χωρίζονταν σε δύο ομάδες εκλέγοντας από ένα καπετάνιο η κάθε μία.

 

Ο καπετάνιος με τη σειρά του οργάνωνε την ομάδα του και τους οργανοπαίχτες της, ενώ παράλληλα μοιράζονταν ρόλοι όπως η καπετάνισσα, ο σημαιοφόρος, η φρουρά και οι πολεμιστές. Σκοπός και των δύο ήταν να διαδραματίσουν ένα ψευτοπόλεμο μεταξύ Ελλήνων και διαφορετικών κάθε φορά «εχθρών» (Τούρκων, Αιγύπτιων, Τρώων, κλπ.).

Η θεατρική αυτή σύγκρουση εκτυλισσόταν έξω από τη Μονή Ταξιαρχών, στην οποία εισέρχονταν στο τέλος όλοι μαζί σαν μία ομάδα για να προσκυνήσουν.

 

Οι καλόγεροι τους πρόσφεραν φαγητό και κρασί και, για να ανταποδώσουν, οι ομάδες επέστρεφαν μία εβδομάδα μετά για να καλλιεργήσουν τα αμπέλια του Μοναστηριού.

 

Το πέρασμα των χρόνων έφερε διάφορες παραλλαγές στη διαδικασία της γιορτής αυτής – μέχρι που απειλήθηκε με εξαφάνιση -, αλλά η επιμονή του Συλλόγου Γυναικών Σερίφου «Ανδρομέδα», την αναβίωσε το 2003 και έκτοτε συμβάλει ενεργά στη διοργάνωσή της, κάθε αποκριά.

 

Η Σέριφος γεμίζει πάλι μασκαράδες, χαμόγελα και φωνές, με τους καρναβαλιστές να κάνουν τη «γύρα» στα χωριά του νησιού υπό τους ήχους παραδοσιακών οργάνων, περνώντας πάντα από το Μοναστήρι των Ταξιαρχών.

 

Την ίδια περίοδο γίνονται και οι μασκαριές, όπου μικρές  παρέες ντύνονται, φορούν αποκριάτικες «μουτσούνες» και τριγυρνούν στα γλέντια κάνοντας πειράγματα στους παρευρισκόμενους, οι οποίοι με τη σειρά τους προσπαθούν να τους αναγνωρίσουν.

Ευτυχία Χατζημωυσή Στασινοπούλου