• Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω

    Ξεχάστε με στη θάλασσα.....

    GAIVOTAS

    Να’ μουν πουλί θαλασσινό
    να ‘ρχόμουνα όπου είσαι…


    Choose your language
    to translate

    Πάνω από τις πατημασιές που αφήνουν οι οπλές των αλόγων

    καθώς οι άνθρωποι έφιπποι καλπάζουν

    ακολουθώντας τα τύμπανα της παραφροσύνης

    θα σκορπίζω τις στιγμές μας αγάπη μου σβήνοντας έτσι

    -αν και με πόνο- τα ίχνη από το μάταιο τούτο σπαραγμό.

    Για τους μακρινούς απόγονούς μας,

    όταν από ανάγκη κάποτε θα θελήσουν να μας πάρουν το κατόπι….

    μη και ματώσουν σε τούτους τους θρυμματισμένους καιρούς που αγαπηθήκαμε….

    Β.Π

  • free counters

    ΕΦΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ efigeo63@gmail.com

  • Blog Stats

    • 1.040.344 hits
  • Στον καθρέφτη του νερού Δυσπιστείς Την ίδια σου την όψη

  • ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

  • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…

  • Μπορεί αυτός ο κόσμος να είναι ένα λάθος αλλά οι κερασιές ανθίζουν

  • ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ – SOS 1056

  • Αγέραστες οι δίνες. Ο κύκλος αγέραστος σαν πνεύμα που περιφέρει τα ρόδια του από γενιά σε γενιά, αφήνοντας σαν χνάρι, το πουκάμισό του φιδιού, να περπατήσει ο απόγονος, να ξεγελάσει το Μινώταυρο και να αγκαλιάσει το φως και σένα!!!

  • WWF

  • Συγκεντρώνω τους πόθους μας, έτσι έξω από τους προμαχώνες έχω την πολιτεία μας στην καρδιά και έναν αόρατο στρατό με άρματα και άλογα βάζω στα δικά σου χέρια

  • Αρχείο

  • XAMOΓΕΛΑΣΤΕ

  • Πήγαινε στην παραλία σκύψε στη θάλασσα … ξεκίνα να μετράς τις σταγόνες του νερού.... Τόσο πολύ σ’αγαπώ!!!

  • Γ.ΡΟϊΛΟΣ 1867-1928

    Γ.ΡΟϊΛΟΣ 1867-1928 Οι ποιητές (π. 1919)

    Το DNA του Ποιητή

    Μίνα Παπανικολάου

    “Στα βιβλία της ζωής, που δεν γράφτηκαν ακόμα, στο αίμα των Ποιητών που θα ρέει πάντα ταγμένο στην Ουτοπία, στο θάνατο που νικήθηκε από το δάκρυ της αγάπης, στα παλάτια που χτίσαμε, αποκλείοντας τα σκοτάδια, στο Φως, Νυν και Αεί”
     
  • Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, εράσμιον, ηδύν έρωτα, τοξαλκή, πτερόεντα, πυρίδρομον, εύδρομον ορμή, συμπαίζοντα θεοίς ηδέ θνητοίς ανθρώποις, ευπάλαμον, διφνή, πάντων κληίδας έχοντας

  • SYNC BLOGS

  • γλάροςΠου ακούμπησες τα λευκά σου φτερά και έγιναν γκρίζα; ρώτησε τον γλάρο μια πεταλούδα. - Πέρασα από την σκέψη ενός πικραμένου... ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

  • Σώπασε…
    ένα σκυλί αλυχτάει μέσα στη νύχτα..
    Σώπασε…
    ένας κάδος απορριμμάτων
    λεηλατείται στα μουλωχτά έξω από την πόρτα μας.
    Σώπασε....
    Ένα κλάμα παιδιού σέρνεται στο δρόμο σα φίδι.
    Σώπασε…
    Δεν έχω πια λέξεις.
    Τις σκόρπισα όλες σε μικρές-μικρές φλογίτσες
    και περιμένω, βουβά να με αγκαλιάσεις απόψε…..
    ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
  • ΑΝΕR' S TATTOO

    ΝΕΡΑΪΔΑ ΜΟΥ

    Kοιτώ τα μάτια σου και ταξιδεύω σε χίλιες παραμυθιένες λίμνες....

    μα πάντα μια η νεράϊδα....

    ΕΣΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!!!!

  • ''Άς χαρίσουμε στην λογική αλήτικες φτερούγες''

    Π.Ελυάρ

    Kι΄αμα πηδάω κάθε νύχτα

    από την κορυφή της λύπης μου δεν είναι απο συνήθεια ειναι γιατί η αλήθεια, κύριοι, προϋποθέτει ύψος.

    Γ.Στίγκας

    ΤΟ ΦΕΥΓΙΟ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ

    Μου μοιάζουνε οι πελαργοί

    σαν την ψυχή του ποιητή

    που και να θέλει δεν μπορεί

    στον τόπο του να μένει...

  • το πρώτο μου βραβείο

    ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΥ BLOG http://www.sync.gr/takis012/

Έφυγε “Ο Αθλητής του Τίποτα” ….Γιάννης Κοντός

3y67L7kMd1tQ4B2qsAZlPAuupCETρέχει. Τρέχει με αντίθετο άνεμο.
Περνά βουνά, λίμνες, πόλεις.
Δυσκολίες και δυσκολίες. Φωτιές, πολέμους,
γκρίνιες, οικογένειες.
Λίγες ομορφιές όταν σταματάει να πιει νερό.
Τις βλέπει για λίγο, τις πιάνει, ξεχνιέται.
Και πάλι το κυνηγητό, η κομμένη ανάσα,
οι αποσπασματικές εικόνες, τραίνα που περνούν
με χαρούμενους ανθρώπους.

Και αυτός
σαν κυνηγημένος να προσπαθεί ταυτόχρονα
και άλλα αθλήματα. Να έρχεται τελευταίος
με την ψυχή στο στόμα, να μην τον βλέπει
κανείς, γιατί οι θεατές έχουν ήδη διαλυθεί.
Με βροχές, με χιόνια, με ήλιους, το σώμα
αντέχει, το μυαλό πετάει. Άλλοτε ξεχνάει
– άλλοτε θυμάται.

Σε μια στάση για να δει
το φεγγάρι, συνέχεια σκέπτεται: το βιολέ
απόβραδο, τα χάδια και τις υποσχέσεις.
Και τρέχει, τρέχει, ενώ οι άλλοι συναθλητές του
έχουν τερματίσει και σάρωσαν βραβεία
και ιαχές. Αυτός μόνος τον κύκλο
του χρόνου τρέχει. Χρόνος σε ευθεία
ή τεθλασμένη ή σπείρα.
Δεν κοιτάζει πίσω το ποίημα,
γιατί τον ακολουθούν μύγες, ακρίδες
και μολυσμένος αέρας του πολιτισμού.

Περνώντας βλέπει δέντρα και ουρανό,
βλέπει πουλιά, χαμογελά και λέει
να δραπετεύσει, να πετάξει.
Αλλά δεν γίνεται, είναι προγραμματισμένος
γι αυτόν το ρόλο. Το ρόλο του δρομέα
με το άγνωστο τέρμα
.

Νύχτα και μέρα αναβοσβήνουν.
Τα μάτια του συνήθισαν σ’ αυτό
το λυκόφως.

Ήρωας του Σάμουελ Μπέκετ
δεν το φαντάστηκε ποτέ ότι θα γίνει.
Τώρα πλησιάζει σε ένα σκοτάδι
που αυτός το βλέπει άπλετο φως.
Φουσκωμένα τα μάγουλα από την προσπάθεια,
είναι σαν να φουσκώνει τα πανιά της
Αργοναυτικής Εκστρατείας.

Πάει και πάει.
Το πέλμα θυμάται το πριν και το
μετά αμετάκλητα. Γίνεται τροχός,
βγάζει σπίθες και πείσμα του έρωτος.

Το τέρμα σφίγγεται βίδα
στο άπειρο ή στην κάθε μέρα.

Πέθανε σήμερα τα ξημερώματα ο ποιητής Γιάννης Κοντός μετά από μακρά παραμονή σε νοσοκομείο.

Ο Γιάννης Κοντός γεννήθηκε στο Αίγιο το 1943. Σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε ως ασφαλιστής. Μεταξύ 1971-1976 διατήρησε, μαζί με τον Θανάση Νιάρχο, το βιβλιοπωλείο “Ηνίοχος”, σημείο συνάντησης λογοτεχνών και διανοούμενων κατά τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας.

http://www.nooz.gr/entertainment/pe8ane-o-vraveumenos-poiitis-giannis-kontos

Σχολιάστε