Και για τα γερμένα στον κόσμο κορμιά
ποιος θα μιλήσει
που το αβάσταχτο του ενός
τα λυγίζει;
Filed under: ποίηση | 3 Σχόλια »
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα.....
Πάνω από τις πατημασιές που αφήνουν οι οπλές των αλόγων
καθώς οι άνθρωποι έφιπποι καλπάζουν
ακολουθώντας τα τύμπανα της παραφροσύνης
θα σκορπίζω τις στιγμές μας αγάπη μου σβήνοντας έτσι
-αν και με πόνο- τα ίχνη από το μάταιο τούτο σπαραγμό.
Για τους μακρινούς απόγονούς μας,
όταν από ανάγκη κάποτε θα θελήσουν να μας πάρουν το κατόπι….
μη και ματώσουν σε τούτους τους θρυμματισμένους καιρούς που αγαπηθήκαμε….
Β.Π
Μίνα Παπανικολάου
Kι΄αμα πηδάω κάθε νύχτα
από την κορυφή της λύπης μου δεν είναι απο συνήθεια ειναι γιατί η αλήθεια, κύριοι, προϋποθέτει ύψος.
Γ.Στίγκας
Και για τα γερμένα στον κόσμο κορμιά
ποιος θα μιλήσει
που το αβάσταχτο του ενός
τα λυγίζει;
Filed under: ποίηση | 3 Σχόλια »
Αναβιώνει σήμερα το έθιμο της «Μπάμπως» ή «Βρεξούδια» σε πολλές περιοχές του νομού Σερρών στη Ν. Πέτρα, στη Μονοκκλησιά, στην Α. Καμήλα και στο Χαρωπό Σιντικής.
Filed under: BINTEAKIA,ΗΘΗ και ΕΘΙΜΑ,ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ... ΟΧΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ,ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ,Σαν σήμερα | Leave a comment »
Περίτεχνα γλυπτά, τεράστιες μορφές και γιγαντιαίες αντιγραφές διάσημων κτιρίων και διεθνών συμβόλων, φτιαγμένα από πάγο και φωτισμένα αριστοτεχνικά συνθέτουν ένα παραμυθένιο σκηνικό στην πόλη Χαρμπίν της Κίνας.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Πάγου, που αποτίει φόρο τιμής στην κινεζική παράδοση και τους τοπικούς μύθους , εκτείνεται σε 750.000 τετραγωνικά μέτρα χωρισμένα σε θεματικές ζώνες.
Όπως κάθε χρόνο από το 1985 που άνοιξε τις πύλες του, έτσι και φέτος προσέλκυσε χιλιάδες επισκέπτες, ντόπιους και από το εξωτερικό.
Filed under: Uncategorized | Leave a comment »
……Ανάσανε στέναξε
Πέθανε λιγάκι
Γλυκά αργά πέθανε
Πάλεψε κόντρα στου ματιού την κόρη
Την ηδονή παράτεινε
Όρθωσε το κατάρτι κι άνοιξε πανιά
Βάλε ρότα και πλώρη προς την Αφροδίτη
το άστρο της πρωίας
–η θάλασσα ίδια με κρύσταλλο αδειανό υδραργυρικό–
κι αποκοιμήσου
ναυαγός.
Filed under: Uncategorized | Leave a comment »
ΚΑΜΕΝΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ....
Π. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Άγγιξέ με και μην απορείς
που έχω αιμάτινο βλέμμα.
Μα δεν είδα ποτέ την αυγή'
θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή
τρυφερή αυταπάτη,
μα στο χάος που είναι η ζωή
το μικρό είναι κάτι...
Θα χαρώ να βρω μήνυμά σου...
Τα φεγγάρια δεσμεύτηκαν να μικραίνουν σκιές
να φέρνουν περισσότερο φως στις καμάρες
στις αδοκίμαστες πλεύσεις
στων κατακλυσμών τα γυρίσματα
να προστατεύουν την κιβωτό των δακρύων
κλείνοντας σε ασκούς νέφη Αιόλεια
σ’ όλους τους πορθμούς συμπαντικών ταξιδιών
για τα πλεούμενα της αγάπης.
ΠΛΕΥΣΕΙΣ - ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ
Άγγελος Πετρουλάκης - Συνάζω τις θύμησες...
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω.
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
από παντού, γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή
σεντόνια. Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
αποκοιμισμένη, νά φυσώ νά σέ πηγαίνω μεσ' από
φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν, μ’ακούς"
Οδ. Ελύτης
Π. Σταθόγιαννης
Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.
K. Δημουλά