Lelio Orsi
Ξάφνου ρίπη: φτερά τρανά φτεροκοπούν ακόμη
πάν’ από κόρη ανήμπορη, τους μηρούς της χαϊδεύουν;
Και πώς μπορεί το σώμα της, σαν άσπρες ορμές τ’ ωθήσουν,
ν’ αδιαφορήσει στους παλμούς που την καρδιά του δέρνουν;
Λιγνά χέρια τρεμάμενα πως τάχα ν’ απωθήσουν
το μεγαλείο το φτερωτό απ’ τους μηρούς που λύνουν;
Και πώς μπορεί το σώμα της, σαν άσπρες ορμές τ’ ωθήσουν,
ν’ αδιαφορήσει στους παλμούς που την καρδιά του δέρνουν;
Ένας των λαγονιών σπασμός δημιουργεί εκεί πέρα
σπασμένο τείχος, πυρκαγιά τρανής στέγνης και πύργου,
τον Αγαμέμνονα νεκρό.
Τόσο γερά πιασμένη,
κι υποταγμένη απόλυτα στ’ άγριο αίμα του αέρα,
τη γνώση και τη δύναμη απόχτησε του κύκνου
προτού τ’ αδιάφορο ραμφί την είχε αφημένη;
Σχολιάστε