Εννιά μήνες …..

Σήμερα αγαπημένοι μου είχα πολύ δύσκολη μέρα….

Συγχωράτε με …. αλλά είναι και κάτι στιγμές που «σπας» και θες αυτό που πλημμύρισε από μέσα σου ….. ψυχή …. ατόφια … καθαρή…. -σπάνιο στις μέρες μας – να μοιραστεί… λες και αν γίνει αυτό …. θα πάθεις κάτι κακό….

Τι περισσότερο κακό να πάθεις από αυτό που φώλιασε μέσα σου με τόσο πόνο και πνίγεται να βγει στο φως … να μοιραστεί να μειωθεί ….. να λειάνει…. να γίνει γνωστό…. για να αποκτήσει υπόσταση…..

Για αυτό …. άλλαξε τώρα επιλογή … εδώ σήμερα έχει πόνο…..

Εννιά μήνες……..  σε εννιά μήνες κάποια ζωή έρχεται…….

εννιά μήνες όμως σαν σήμερα κάποια έφυγε για ΠΑΝΤΑ!!!

Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ σήμερα έκλεισε εννιά μήνες …… εννιά μήνες …. τόσο νέα και τόσο απίστευτα όμορφη … σαν τη ζωή….

«ΚΑΠΝΙΖΕ» ? Κλασσική ερώτηση όλων στο» από τι έφυγε» ?

Εκεί πατάει και η μάνα μου συνέχεια….. όλοι με ρωτάνε «ΚΑΠΝΙΖΕ»? για αυτό παιδάκι μου μη καπνίζεις….. είδες τι έπαθε η αδελφή σου…..

Λες και ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ είναι αποκλειστικότητα του καπνιστή….

Μπούρδες!!!

Τον Καρκίνο τον καλείς όταν πια γίνεσαι φίλος με το ΧΑΡΟ … γιατί δεν βρίσκεις πια καμμιά χαρά στη ζωή … γιατί από παντού ΠΡΟΔΟΘΗΚΕΣ!!!

Και εξαρτάται πόσο δυνατός είσαι για να τα καταφέρεις!

Κάποιοι δεν έχουν τη δύναμη αυτή … παραδίδονται…..

Σε εκλιπαρούσα να προσπαθήσεις καλή μου…. αλλά το έβλεπα….. ήθελες να εγκαταλείψεις………

Εσύ…. ο μπαμπάς …. ο πατέρας των παιδιών μου……

Τόσος θάνατος γύρω  …….  και ο καθένας στον περίγυρο που ζούμε …. «στον κόσμο του»……

Παρά την οικονομική κρίση μου ζούμε… παρά τον τόσο όλεθρο που άνετα παρακολουθούμε χρόνια τώρα παγερά αδιάφοροι ή  μάλλον προσποιητά συνειδητοποιημένοι φιλάνθρωποι…….. παρά την μελλοντική αβεβαιότητα της κοινωνίας ολόκληρης εντός και εκτός των δικών μας συνόρων….. παρά το τρόμο που έντεχνα μας διοχετεύουν με κάθε τρόπο…. παρά …. και θα μπορούσα να αραδιάσω εκατοντάδες παρά ψεύτικης ….. μα πραγματικά ψεύτικης συνειδητοποίησης της ζωής….

Σε ένα νεκροταφείο μπορείς να καταλάβεις …… τη διαφορά του να ζεις …. ή να μη ζεις…….

Ζωή…… και πως ορίζεται η ζωή?????

Ναρκισσιστές του εγώ μας…..  οι περισσότεροι τουλάχιστον, αναζητούμε να αποδεχθούν οι άλλοι τη μοναδικότητά μας, μα …φευ…

φαύλος κύκλος …. το ίδιο αναζητούν όλοι…..

Μοναχικές υπάρξεις ψάχνουμε την αναγνώριση… την αποδοχή … την λατρεία….. εκφρασμένες και δοσμένες σε όλες τους τις εκφάνσεις….

Κάποιοι .. ελάχιστοι ίσως να έχουν αυτές τις ικανότητες… και τυχεροί κάποιοι να τους βρουν…

Μα κάποιοι – ίσως οι πιο πολλοί –  είτε εξαπατούνται εντέχνως …. είτε ξέρουν σίγουρα πως δεν θα το βρουν ποτέ…. είναι αυτοί τελευταίοι που μην έχοντας πια ελπίδα  ….. παραδίδονται…….

Ξέρεις τι είναι να δίνεις το είναι σου όλο και κανείς μα κανείς να μην καταλαβαίνει…????

Να περιμένεις να καταλάβουν και να μπορέσουν να σε κάνουν να νοιώσεις το ίδιο που δίνεις…..

Πόσο ακατόρθωτα δύσκολο … αν αναλογιστείς χωρίς την προκατάληψη των δικών σου θέλω…..

Και αυτά που εσύ νομίζεις πως είναι ότι μπορούσες να δώσεις από το είναι σου… γιατί να φτάνουν στον άλλο έτσι όπως τα ήθελε και τα περίμενε? Μπορεί ακριβώς όπως εσύ νομίζεις πως δεν κατάλαβαν τι έδωσες… έτσι και αυτοί να νοιώθουν ότι εσύ δεν κατάλαβες……. τι σου δόθηκε…

Μέσα σε αυτό λοιπόν τον φαύλο κύκλο των μη παραληφθέντων «δωρεών» και «διεκδικήσεων» παίζεται η ΖΩΗ….

΄Αλλοι τη βλέπουν σαν πρόκληση…  σαν κάλεσμα σε «παιχνίδι» αναμέτρησης  και χαρά….

άλλοι σαν μια περιπέτεια για ήδη «χαμένους από χέρι»…

και άλλοι σαν τόσο ΜΑΤΑΙΗ και ΑΝΟΥΣΙΑ που παραιτούνται οικειοθελώς…..

ΔΕΝ σε ΠΑΡΕΞΗΓΩ μικρούλα μου ….  ΛΥΠΑΜΑΙ ….

ΛΥΠΑΜΑΙ όμως που δεν είσαι ΔΙΠΛΑ μου…..

Να πάμε χέρι… χέρι…..  και ας ΧΑΝΑΜΕ…..

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ…..

Θα αναρωτιόμασταν μαζί …. θα εξακριβώναμε μαζί …. θα φοβόμασταν μαζί ……. θα ελπίζαμε……. ΜΑΖΙ…

Με άφησες όμως ….. και τώρα βλέπω μόνη μου …. φοβάμαι μόνη μου……. αμφιβάλλω μόνη μου … ελπίζω μόνη μου….

ΕΝΝΙΑ ΜΗΝΕΣ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΖΩΗ….. ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ……  ????

ΓΑΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΕΣ  …………

EΦΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ