Αγέραστες οι δίνες.Ο κύκλος αγέραστος σαν πνεύμα που περιφέρει τα ρόδια του από γενιά σε γενιά, αφήνοντας σαν χνάρι, το πουκάμισό του φιδιού, να περπατήσει ο απόγονος, να ξεγελάσει το Μινώταυρο και να αγκαλιάσει το φως και σένα!!!
Συγκεντρώνω τους πόθους μας, έτσι έξω από τους προμαχώνες έχω την πολιτεία μας στην καρδιά και έναν αόρατο στρατό με άρματα και άλογα βάζω στα δικά σου χέρια
Πήγαινε στην παραλία σκύψε στη θάλασσα … ξεκίνα να μετράς τις σταγόνες του νερού.... Τόσο πολύ σ’αγαπώ!!!
Γ.ΡΟϊΛΟΣ 1867-1928
Οι ποιητές (π. 1919)
Το DNA του Ποιητή
Μίνα Παπανικολάου
“Στα βιβλία της ζωής, που δεν γράφτηκαν ακόμα, στο αίμα των Ποιητών που θα ρέει πάντα ταγμένο στην Ουτοπία, στο θάνατο που νικήθηκε από το δάκρυ της αγάπης, στα παλάτια που χτίσαμε, αποκλείοντας τα σκοτάδια, στο Φως, Νυν και Αεί”
Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο σι, σι, σι….
……τόση βροχή για μια απουσία, τόση αγρύπνια για μια λέξη, πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή μ’ αυτή της τη μεροληψία όλο εσύ, εσύ, εσύ, σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.
Ο Θεόδοτος καλεί τους αναγνώστες του να περιβάλουν με ιδιαίτερη προσοχή το παρακάτω άρθρο, γιατί δίνει την ουσία των όσων διαδραματίζονται γύρω μας – δηλαδή πολύ κοντά μας.
Το άρθρο που ακoλουθεί μεταφράστηκε από τα Ιταλικά. Είχε αναρτηθεί στο σάιτ «Identità».
Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να αποδείξουμε μια για πάντα, ότι δεν είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο. Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και δεκαετίες, για να καταστρέψει εντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου. Συνέχεια →
Το ψήφισμα της Δ’ Εθνικής Συνέλευσης, το οποίο, με πρόταση του Καποδίστρια, ορίζει το φοίνικα ως πρώτο νόμισμα του νέου ελληνικού κράτους: επάνω το έμβλημα της Ελληνικής Πολιτείας, κάτω ο φοίνιξ στις δύο όψεις του. Δημοσιεύεται στη Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος, τη μετέπειτα Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Συνέχεια →
Δεν ξέρω να πω σε σας, γενιές των εποχών που έρχονται, Μήτε μια υπόδειξη δε θα μπορούσα να σας κάνω Με δάχτυλο τρεμάμενο, Γιατί πως το δρόμο να δείξει Αυτός που δεν τον διάβηκε!
Γι’ αυτό σε μένα που τη ζωή μου Έτσι σπατάλησα άλλο δε μένει Παρά να σας ζητήσω Να μη δώσετε προσοχή σε λέξεις Που βγαίνουν από το δικό μας Σάπιο στόμα, μήτε και συμβουλή Καμιά να μη δεχτείτε Απ’ αυτούς που στάθηκαν τόσο ανίκανοι, Αλλά μόνοι σας ν’ αποφασίσετε Ποιό τo καλό για σας και τι σας βοηθάει
-Μάνα, αν είσαι Ελληνίδα, μην κλάψεις, γιατί ο γιος σου δεν είναι για κλάματα. Ο γιος σου τραβάει για τη δόξα και την τιμή. Σκουπίζοντας τότε εκείνη τα δάκρυά της και συγκρατώντας την ανείπωτη οδύνη της, του λέει: – Είμαι υπερήφανη για σένα γιε μου. Σε γέννησα για την πατρίδα και σε δίνω στην πατρίδα».
ΜΙΧΑΗΛ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ
Εκείνη την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 1956, στο αντάρτικο λημέρι όπου βρισκόταν ο Παλληκαρίδης έγραψε για τους Τρεις το ποίημά του υπό τον τίτλο «Το τελευταίο Τρίο απαγχονισμού».Συνέχεια →
Ήταν μια φορά ένας Κεραυνός που έπεσε δυό φορές στο ίδιο μέρος, αλλά βρήκε πως ήδη από την πρώτη είχε κάνει αρκετό κακό, που πια δεν ήταν ανάγκη, και εθλίβη πολύ.
Ο τελευταίος ίσως επιγενόμενος της θρυλικής γενιάς του ΄30 στην σύγχρονη ελληνική πεζογραφία Τάσος Αθανασιάδης, αποτύπωσε αδρά τον ίσκιο του στα ελληνικά γράμματα. Καλλιγράφος και αριστοκράτης του πνεύματος μας κληροδότησε ασύγγνωστης αισθητικής αξίας δημιουργίες, που διατέμνουν κάθε κοινωνική και πολιτιστική έκφανση του 20ου αιώνα.
Δέχτηκε μεγάλες αισθητικές επιδράσεις από τους κολοσσούς ρώσους της πεζογραφίας και γονιμοποίησε την τεχνοτροπία του, οικοδομώντας ένα μεγαλόπνοο και στέρεο συγγραφικό έργο, που καταλάμπει στην ελληνική πεζογραφία. Συνέχεια →
Ποίημα του λεγόμενου Πτωχοπρόδρομου (12ος αι.) Από τη Διήγησις παιδιόφραστος των τετραπόδων ζώων (14ος αι.), στ. 122-180, όπου γίνεται σύναξη όλων των ζώων υπό τον βασιλιά (λιοντάρι), και κατά την οποία τα ζώα αρχίζουν να αλληλοκατηγορούνται, ώσπου τελικά αλληλοφαγώνονται. Εδώ έχουμε αλληλοκατηγορίες μεταξύ ποντικού και «κάτη» (γάτου).
Το παρθενικό μυθιστόρημα της Αφροαμερικανής νομπελίστριας Τόνι Μόρισον «Τα γαλάζια μάτια» έχει βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο των συντηρητικών και ακροδεξιών κύκλων των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Αμερικανικής Ενωσης Βιβλιοθηκών, κατέχει τη 15η θέση στη λίστα με τα βιβλία που έχουν απαγορευτεί ή λογοκριθεί μεταξύ 2000 και 2009. Και να που τώρα απειλείται με «έξωση» από όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες ως «έργο απολύτως απαράδεκτο τόσο για το περιεχόμενο όσο και για τη γλώσσα του»!
Ο πίνακας ζωγραφικής του Βασίλι Καντίνσκι «Κηδεία» του 1907, άγνωστος στο ευρύ κοινό, θα δημοπρατηθεί στη Στοκχόλμη στις 22-23 Οκτωβρίου, ανέφερε η υπηρεσία Τύπου του οίκου δημοπρασιών Stockholms Auktionsverk.
Ο καλλιτέχνης είχε φέρει τον πίνακα στη Σουηδία κατά τη διάρκεια του πρώτου Συνέχεια →
Ο Νεοϋορκέζος καλλιτέχνης Matthew Cusick δημιουργεί απίστευτα πορτρέτα και θαλασσογραφίες, κόβοντας και συνδιάζοντας μικρά και μεγάλα κομμάτια από χάρτες. Εκτός από εξαιρετικές λεπτομέριες, τα έργα του περιλαμβάνουν πολιτικά υπονοούμενα για την αποικιοκρατία, τον πόλεμο και την πολιτισμική διαφορετικότητα…
Άγγιξέ με και μην απορείς που έχω αιμάτινο βλέμμα. Μα δεν είδα ποτέ την αυγή' θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή τρυφερή αυταπάτη, μα στο χάος που είναι η ζωή το μικρό είναι κάτι...
Θα χαρώ να βρω μήνυμά σου...
Τα φεγγάρια δεσμεύτηκαν να μικραίνουν σκιές να φέρνουν περισσότερο φως στις καμάρες στις αδοκίμαστες πλεύσεις στων κατακλυσμών τα γυρίσματα να προστατεύουν την κιβωτό των δακρύων κλείνοντας σε ασκούς νέφη Αιόλεια σ’ όλους τους πορθμούς συμπαντικών ταξιδιών για τα πλεούμενα της αγάπης.
ΠΛΕΥΣΕΙΣ - ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ
Άγγελος Πετρουλάκης - Συνάζω τις θύμησες...
Έναν ήλιο που έγερνε έγκοπος, έναν ορίζοντα που μάτωνε, έναν γλάρο που επέμενε να χορεύει ζεϊμπέκικο πάνω απ’ τα ιστία των τρεχαντηριών.