Αγέραστες οι δίνες.Ο κύκλος αγέραστος σαν πνεύμα που περιφέρει τα ρόδια του από γενιά σε γενιά, αφήνοντας σαν χνάρι, το πουκάμισό του φιδιού, να περπατήσει ο απόγονος, να ξεγελάσει το Μινώταυρο και να αγκαλιάσει το φως και σένα!!!
Συγκεντρώνω τους πόθους μας, έτσι έξω από τους προμαχώνες έχω την πολιτεία μας στην καρδιά και έναν αόρατο στρατό με άρματα και άλογα βάζω στα δικά σου χέρια
Πήγαινε στην παραλία σκύψε στη θάλασσα … ξεκίνα να μετράς τις σταγόνες του νερού.... Τόσο πολύ σ’αγαπώ!!!
Γ.ΡΟϊΛΟΣ 1867-1928
Οι ποιητές (π. 1919)
Το DNA του Ποιητή
Μίνα Παπανικολάου
“Στα βιβλία της ζωής, που δεν γράφτηκαν ακόμα, στο αίμα των Ποιητών που θα ρέει πάντα ταγμένο στην Ουτοπία, στο θάνατο που νικήθηκε από το δάκρυ της αγάπης, στα παλάτια που χτίσαμε, αποκλείοντας τα σκοτάδια, στο Φως, Νυν και Αεί”
Καλή Επανάσταση θα πω εγώ και όχι καλή Πρωτομαγιά!!!!
36 χρόνια απ’ την πρωτομαγιά του «Ανίκητου» Αλέκου Παναγούλη…
Πολύς ο καιρός και λίγος ταυτόχρονα απ’ το ξημέρωμα της πρωτομαγιάς του 1976… Πολύς, γιατί οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:τρεισήμισι δεκαετίες… Λίγος, γιατί ο Αλέκος και όσα εκπροσωπεί – ναι, συνειδητά χρησιμοποιώ ενεστώτα – είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε επίκαιρος και σύγχρονος.Ο Αλέξανδρος Παναγούλης δεν ήταν απλώς ένα προϊόν της εποχής του. Κατάφερε να γίνει αυτός ο ίδιος η εποχή του. Δεν έμεινε όμως εκεί. ΄Απλωσε ρίζες σαν το δέντρο και «αγκάλιασε»το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συναιρώντας τα με έναν τρόπο μοναδικό.
΄Ηταν το 1968. ΄Ενας νέος άνθρωπος τότε, εμφορούμενος από ιδανικά και αξίες, θα ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε μια Συνέχεια →
Ο Εντουάρ Μανέ γεννιέται στο Παρίσι το 1832, από μεγαλοαστική οικογένεια. Σε ηλικία 12 ετών γράφεται στο Κολέγιο Ρολέν, όπου γνωρίζει τον Προυστ, που θα γίνει φίλος ζωής και που αργότερα θα γράψει τη βιογραφία του. Μετά από δυο αποτυχημένες προσπάθειες για να εισαχθεί στη Ναυτική Σχολή, παίρνει από τον πατέρα του την άδεια να σπουδάσει ζωγραφική. Οι γονείς του Μανέ δεν θα καταφέρουν ποτέ να καταλάβουν το έργο του γιου τους. Η μητέρα του θα τον συμβουλέψει πολλές φορές να αλλάξει στιλ και να στραφεί σε μια πιο παραδοσιακή ζωγραφική, που να ταιριάζει στην κοινωνική τάξη της οικογένειας. Συνέχεια →
Η μοίρα σου πάντα σκληρή, μα εσύ τη δυστυχία περιφρονείς, αναγελάς, μέσα στη θύελλα τέρπεσαι, μέσα στην τρικυμία τη λύρα κρούεις, αντιπερνάς.
Ποιητή, οι άνθρωποι θα ‘λεγαν πως είναι οι στίχοι σου ένα παιχνίδι μάταιο, παιδικό. Μην το πιστεύεις. Έχουνε ο Απόλλωνας για σένα κι οι Μούσες έπαθλο ιερό.
Άφησε να γεννιούνται αυτού κοίταξε εκεί να σβήνουν οι ενάρετοι και οι πονηροί, αφού όλα γύρω γίνονται μονάχα για να δίνουν στα ποιήματα σου μια αφορμή.
Συμπληρώθηκαν εκατό δύο χρόνια από τον θάνατο του Ζαν Μορεάς, στο Παρίσι, στις 31 Μαρτίου 1910. Πρόκειται για τον ‘Ελληνα Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, τον λεπταίσθητο ποιητή της Συλλογής Stances (Στροφές), που διακρίθηκε ως Jean Moreas στα γαλλικά Γράμματα. Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Απριλίου 1856. Ο πατέρας του Αδαμάντιος ήταν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο δε ομώνυμος παππούς του, ηπειρώτικης καταγωγής, βρήκε ηρωικό θάνατο κατά την Εξοδο του Μεσολογγίου.
Η μητέρα του Παρασκευή Γιουρδή ήταν εγγονή του Υδραίου ναυάρχου Τομπάζη. Γι’ αυτούς τους τίτλους ο ποιητής αισθανόταν περήφανος. Μεγαλωμένος σ’ ένα καλλιεργημένο περιβάλλον, από νωρίς θα συμμετάσχει στους λογοτεχνικούς κύκλους και θα Συνέχεια →
Ένα άλλο γεγονός που σημάδεψε τη ζωή των χωριανών στο Βαρδαλή και άλλαξε τη μορφή του χωριού ήταν και ο σεισμός στις 30 Απριλίου του 1954. Και όποιος δεν έζησε σεισμό, δεν μπορεί να καταλάβει την παρά πού δύσκολη θέση στη οποία βρίσκονται οι σεισμόπληκτοι.
Εκεί που κάθεσαι στη φωλιά σου, στο σπίτι σου κι έχεις να αντιμετωπίσεις τα όποια προβλήματα της ζωής, ξαφνικά και απροειδοποίητα γίνεται σεισμός. Χάνεις την εστία σου προσωρινά ή οριστικά κι έντρομος και γεμάτος αγωνία βγαίνεις στους δρόμους να γλιτώσεις το κεφάλι σου και το κεφάλι των δικών σου.
Μέσα σου γυρίζει εκείνος ο πρωτόγονος φόβος του ανθρώπου, μπροστά στους θυμούς και τα παράξενα της Φύσης, που όταν Συνέχεια →
Το Τι είπε στ’ αλήθεια ο Νίτσε μας παρουσιάζει με τρόπο ευσύνοπτο και ευκολονόητο, κατατοπιστικό όσο και διασκεδαστικό, τον φιλόσοφο που ίσως έχει διαβαστεί περισσότερο, αλλά τον έχουν καταλάβει λιγότερο από κάθε άλλον στην ιστορία.
Το επιθετικό και επιδεικτικό ύφος του Φρίντριχ Νίτσε, ο σαρκασμός του και η αποθέωση της δύναμης άγγιξαν ευαίσθητες χορδές του σύγχρονου πολιτισμού. Περισσότεροι άνθρωποι από ποτέ διαβάζουν σήμερα και συζητούν τα κείμενά του.
Αλλά οι ιδέες του Νίτσε συχνά επισκιάζονται από τους μύθους που περιβάλλουν τη σεξουαλική ζωή του, τις πολιτικές απόψεις Συνέχεια →
BeatPoetry νέο CDμε βιβλίο Μουσική – τραγούδια: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας
Θεωρείστε αυτή τη δουλειά σαν μια μουσική ταινία μικρού μήκους. Ένα μπερδεμένο όνειρο. Παλιά τραγούδια, καινούρια τραγούδια και μουσικές, όλα μαζί, σαν μια ωδή του υποσυνείδητου που πλέκει το παρελθόν και το παρόν όπως αυτό διαλέγει και αποφασίζει. Ερήμην μας.
Η φωτογραφική ομάδα pragma παρουσιάζει τις στιγμές που τη σημάδεψαν από τους Παγκόσμιους Αγώνες των Special Olympics στην Αθήνα, 25 Ιουνίου – 4 Ιουλίου 2011, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από 7 Μαΐου έως 20 Μαΐου 2012.Υπό την αιγίδα των Special Olympics Hellas και Special Olympics International Συνέχεια →
Κάθε χρόνο Billingham μεταμορφώνεται σε ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων και γίνεται ένας «τόπος συνάντησης» για τους πολιτισμούς του κόσμου, προβάλλοντας την πολυμορφία και τον πλούτο των πολιτισμών του κόσμου παραδοσιακά και σύγχρονα μέσα από το χορό, τη μουσική, τραγούδια, φορεσιές και βιοτεχνίες στις παρελάσεις παραστάσεις, εκθέσεις και εργαστήρια.
Αν επισκεφθεί κανείς το Μουσείο Αφρικανικής Τέχνης του Παρισιού, ή το Εθνικό Μουσείο της Κοπεγχάγης, θα μείνει άναυδος από τον πλούτο και την ποικιλία των μασκών, που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από τη Δυτική Αφρική. Το μυστήριο των μασκών της Δυτικής Αφρικής είναι μία πρόκληση για τους λάτρεις της Αφρικανικής τέχνης. Τι συμβολίζουν, πως φτιάχνονται και γιατί διαφορετικές φυλές που γεωγραφικά απέχουν πολύ μεταξύ τους έχουν κοινά στοιχεία στην τέχνη της μάσκας, είναι τα βασικά ερωτήματα που θέτουν, όσοι ασχολούνται μ’αυτό το θέμα. Η έρευνα έδειξε, ότι παρ’όλο που οι φυλές αυτές ζουν πολύ μακριά η μία από την άλλη, η ανάπτυξη της πολιτισμικής τους ταυτότητας είναι κοινή, γιατί έγινε σύμφωνα με το φυσικό περιβάλλον, που στη προκειμένη περίπτωση, είναι το δάσος και η σαβάνα. Συνέχεια →
Η Γιαπωνέζα καλλιτέχνης, Yayoi Kusama (1929), ηγετική φιγούρα της αμερικάνικης avant-garde, τιμάται από την Tate Modern του Λονδίνου σε μια αναδρομική έκθεση (9 Φεβρουαρίου – 5 Μαΐου 2012), παρουσίασης στο ευρύ κοινό του πολυσχιδούς έργου της από το 1952 έως και το 2012.
Η πορεία της από το στυλ Nihonga, την Αφαίρεση και το Σουρεαλισμό, τη μετάβαση σε άλλες μορφές εικαστικής έκφρασης, όπως γλυπτική, collage, installations, φιλμ, φωτογραφία και performance, έως και τις πιο πρόσφατες διατυπώσεις της, με έμφαση στα ψυχεδελικά μοτίβα, σαφώς αποδεικνύει μια εσωτερική αμφισβήτηση και μια οραματική διάθεση, άρρηκτα συνδεδεμένες με τα Συνέχεια →
«Βυζάντιο. Αριστουργήματα από ελληνικές συλλογές» είναι ο τίτλος αυτής της έκθεσης που θα γίνει φθινόπωρο του 2013 ως την άνοιξη του 2014 στις ΗΠΑ και θα περιλαμβάνει περί τα 300 έργα ελληνικών μουσείων – δημόσιων και ιδιωτικών – μοναστηριών αλλά και ευρήματα πρόσφατων ανασκαφών. Χρονολογικά καλύπτεται η περίοδος από το 330 μ. Χ. ως το 1453.
Οι Ερινύες στην Ελληνική μυθολογία ήταν μυθικές χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων. Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντάς έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία της τριλογίας Oρέστειας του Αισχύλου. Στη συγκεκριμένη τραγωδία, κατατρέχουν τον Ορέστη, γιο του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, για το φόνο της μητέρας του.
Το πανηγύρι του Άη Συμιού έχει ένα πολυσύνθετο ιστορικό, κοινωνικό και συμβολικό χαρακτήρα. Πρόκειται για μία τελετή που εξυμνεί τη λεβεντιά και τον πόθο των Μεσολογγιτών για λευτεριά. Είναι το πανηγύρι των αρματωμένων ανδρών -που ντύνονται όπως οι παλαιοί κλέφτες και αγωνιστές- και των καβαλάρηδων, οι οποίοι ομαδικά ξεκινούν από το Μεσολόγγι και επισκέπτονται τον Αη Συμιό, προσκυνούν και γλεντούν όλη τη νύχτα για να επιστρέψουν την επόμενη ημέρα έφιπποι στην πόλη του Μεσολογγίου, παρελαύνοντας και γλεντώντας. Ένα στοιχείο του πανηγυριού αυτού, που διατηρείται έως σήμερα, είναι ο ήχος του ζουρνά και του νταουλιού, το οποίο μέσω της συμμετοχής των τσιγγάνων παρέμεινε ανόθευτο για να εκφράζει τον ηρωισμό και τη λεβεντιά των Μεσολογγιτών.
Το La Roque-Gageac είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο όμορφα μέρη της νοτιο-δυτικής Γαλλίας αλλά και ένα από τα τελειότερα μεσαιωνικά χωριά… εν ζωή! Δεσπόζει ανάμεσα στα βράχια από ασβεστόλιθο, στη βόρεια πλευρά του ποταμού Dordogne, ενώ τα πέτρινα παραδοσιακά σπίτια συνθέτουν ένα σκηνικό βγαλμένο από κινηματογραφική ταινία.
Εμπλουτισμένο με καταπράσινες… πινελιές και πολύχρωμες λεπτομέρειες, έτσι όπως «πνίγεται» στο έλατο και στα λουλούδια, Συνέχεια →
Η Mary Cox είναι μία Αμερικανίδα καλλιτέχνης της οποίας η εργασία εστιάζεται σε κοινωνικά θέματα στην Αθήνα, όπου έζησε τα τελευταία 19 χρόνια. Η νέα σειρά της, «Dreamers In Reality», εξετάζει το ποδήλατο ως… εναλλακτικό, φιλικό προς το περιβάλλον μεταφορικό μέσο που μπορεί να φέρει τις κοινότητες κοντά και να προσφέρει μια σύγχρονη αισθητική που αποτελείται από το φυσικό κόσμο, μηχανική, και το ανθρώπινο σώμα. Μικτά έργα διαφόρων μεγεθών σε καμβά, σε συνδυασμό με μια μικρότερη ομάδα από ελαιογραφίες σε μουσαμά, απεικονίζουν φανταστικά περιβάλλοντα στα οποία το παιχνίδι παίζεται μεταξύ του πραγματικού και του ιδανικού. Θαυμάστρια του ποδηλάτου η ίδια, χρησιμοποιεί τη φωτογραφία, τη χαρακτική και τη ζωγραφική για να παράγει εικόνες που είναι τόσο παραστατικές και αφηρημένες. Συνέχεια →
‘Εχω την μεγάλη χαρά, φίλοι μου και συνακροατές να σας παρουσιάσω ένα πραγματικό και σπάνιο αριστούργημα.
Τον Λωτό του alschansky. Είναι το πρώτο τραγούδι που φωνογραφήθηκε από το εργοστάσιο της coloumbia με αριθμό δίσκου, DG-1 το 1930. Το ακούμε με την εκφραστική και στεντόρια φωνή του μεγάλου μας ηθοποιού του μουσικού θεάτρου Ορέστη Μακρή. Το τραγούδι και η παρτιτούρα προέρχονται από το προσωπικό μου αρχείο.
Άγγιξέ με και μην απορείς που έχω αιμάτινο βλέμμα. Μα δεν είδα ποτέ την αυγή' θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή τρυφερή αυταπάτη, μα στο χάος που είναι η ζωή το μικρό είναι κάτι...
Θα χαρώ να βρω μήνυμά σου...
Τα φεγγάρια δεσμεύτηκαν να μικραίνουν σκιές να φέρνουν περισσότερο φως στις καμάρες στις αδοκίμαστες πλεύσεις στων κατακλυσμών τα γυρίσματα να προστατεύουν την κιβωτό των δακρύων κλείνοντας σε ασκούς νέφη Αιόλεια σ’ όλους τους πορθμούς συμπαντικών ταξιδιών για τα πλεούμενα της αγάπης.
ΠΛΕΥΣΕΙΣ - ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ
Άγγελος Πετρουλάκης - Συνάζω τις θύμησες...
Έναν ήλιο που έγερνε έγκοπος, έναν ορίζοντα που μάτωνε, έναν γλάρο που επέμενε να χορεύει ζεϊμπέκικο πάνω απ’ τα ιστία των τρεχαντηριών.
http://www.hamogelo.gr/
http://www.wwf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=31&Itemid=65
Που ακούμπησες τα λευκά σου φτερά και έγιναν γκρίζα; ρώτησε τον γλάρο μια πεταλούδα.
- Πέρασα από την σκέψη ενός πικραμένου...
ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ
Τάδε έφη... ΕΦΗ 